Adsız Bir Şiir

Uzun süren acıların ardından kalemden kağıda dökülen mısralar...Evet kendi yazdığım bi şiir.Sizlerle paylaşmak istedim.Umarım Hoşunuza gider =)

Sensizligin sessizligi korkutuyor özlemini,

Sessiz bir çıglık, çıg gibi eziyor benligimi,

Ecel haber veriyor vaktin geldiğini,

Umutsuzca arıyor gözlerim; bir seni, birde senliğini.

Ama sen yoksun...



Hasret feryad ediyor, figan kan aglıyor.

Gözlerinden dökülen inciler narı ateş oluyor,

Olupta yakıyor ruhumun her zerresini

Hayalin hep karşımda ama, ama sen yoksun...



Kırıldı umut kandili'de, varlıkta yokluga büründüm,

Kalbime gömdügüm gözlerinde yitik bir ömrü gördüm.

Ama orda sen yoktun...



Oysaki bir gülüşün gül bahçesine çevirirdi gönlümü

Yıldızsız gecelerde güneşi olurdu ruhumun

Kızıl bir gonca açardı hergün kalbimde

Onlara bakar avunurdum her gittiğinde,

O goncalarda solunca günün birinde

yandı bedenim, yandı, kül oldu, taş oldu seni okşıyan ellerim

Umarsızca arıyor şimdi gözlerim.Ama sen yoksun...



Artık gidiyorum bu viran şehirden, 

Kaybettim gözlerini gözlerimden.

Yoklugunu hissettiren bir anı verme, istemem.

Hissedemem artık versende istemem.

Sadece ılık bir rüzgar versen nefesinden

Yeter bana bu acı, artık git gideceksen...



Şimdi hafif bir yağmur alıyor benligimi,

Bir rüzgar titretiyor nefesimi.

Yanıma tek bir şey alıyorum giderken,

Gözlerin, gözlerin, gözlerin.

Ve sana bırakıyorum ruhumu

Ona iyi bak, olurmu?



Agır agır kapatıyorum kepenklerimi

Usul usul, yavaş yavaş ve sessizce...

ÖZ'üm sendin,

Her GÜN'üm sendin,

Ama hiçbir zaman benim degildin...



Tarık Yiğit